лъагъун

I (елъагъу) перех. гл. 1. видеть, воспринимать зрением что-л.

/ Нэм къищтэн, къиубыдын, теплъэн.

* Жэщым къуаргъхэм къалъэтыхьу хэт игъащIэм илъэгъуа. Нарт.

2. повидать многое

/ Нэгум щIэкIын, гъэунэхун.

* Гугъуехь зымылъэгъуам тыншыгъуэ ищIэркъым. Псыжь. Куэд зыгъащIэ куэд елъагъу. (погов. )

Жагъуэу лъагъун см. жагъуэу.

ФIыуэ лъагъун см. фIыуэ.

{И} хьэтыр лъагъун см. хьэтыр.

II устар. возлюбленный

/ Зэпылъ, фIыуэ ялъагъу цIыху; щIасэ.

* ПщIантIэшхуэм зыщызоплъыхь, си лъагъуныр къыщыхэмыхьэкIэ, сигу и жагъуэу унэм сокIуэж. Къэб. фольк.